نقل از جام ، کشته اشکها از لقب های سید الشهدا «ع» است. شهیدی که هم یادش گریه آور است و هم اشک ریختن در سوک او ثواب دارد و موجب احیای عاشوراست.امامان نیز توصیه فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصائب آن حضرت داشته اند.
روایت از امام حسین «ع» است که: «انا قتیل العبرات»[1] من کشته اشکهایم.در حدیث دیگری فرموده است: «اناقتیل العبرة، لا یذکرنی مؤمن الا استعبر»[2] من کشته اشکم.هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند، مگر آنکه اشک در چشمانش می آید.این صفت، در زیارتنامه ها هم برای آن شهید کربلا آمده است، از جمله: «و صل علی الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و اسیر الکربات...».[3] .
عبارت هاى "اَنَا قتیل العَبَرة" و "السّلام على قتیل العبرات" راجع به امام حسین(ع) است و در جاهاى مختلفى ذکر گشته که از آن جمله مى توان به زیارت اربعین امام حسین(ع) اشاره کرد.
یکی از معانی عبارتی مثل «انا قتیل العبره» این است که من کشته رحمت هستم یعنی به شهادت رسیدم تا جامعه اسلامی با اشک ریختن بر من لبریز از رحمت گردد و دل ها نرم و با یکدیگر مهربان گردد. (ر.ک: فروغ شهادت، استاد علی سعادت پرور، ص 300، منابع در انجا بیان شده است)
مرحوم مجلسى در معناى این جمله می فرماید: منظور این است که «هیچ مؤمنى به یاد من نمی افتد مگر این که گریه می کند یا بغض، گلوى وى را می گیرد»،(بحارالانوار، ج 110، ص 356).
پی نوشتها :
[1] منتهی الامال، محدث قمی (چاپ هجرت)، ج 1، ص 538، اثبات الهداة، ج 5، ص 198، (عبارت آن قتیل العبرةاست).
[2] امالی، صدوق، ص 118، مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 87.
